|
Zo blij wat we met ons bodymind werk kunnen bereiken bij chronische peesontstekingen!
Want ja, een kinesist versterkt je spieren en leert je ergonomisch te werken. Maar als er fundamenteler spanning in je lichaam zit omdat je onzeker bent, de ander probeert niet teleur te stellen…. dan zit er een te hoge basisspanning in je pezen en komen die ontstekingen telkens terug. Dus ja, als wij dan in je lichaam én geest kunnen werken aan je zelfvertrouwen en gezonde assertiviteit. Dus niet enkel dat je weet dat je ok bent, dat je nee mag zeggen…. maar dat je het voelt en bezit met heel je lichaam. Dat je in basislijn ontspannen bent in je schouders, armen of bekken…… Dan kan je eindelijk vrij, los, ontspannen in geest én lichaam werken. Zaalig toch? Proeven? Download ons gratis e-book om zelf te starten www.equi-valent.eu/e-book of schrijf je in voor onze gelukswandeling op 21 juli www.equi-valent.eu/gelukswandeling #bodymindintegratie #centeren #stressvrij #geluk #equivalent #lichaamswerk  Ik hoor koppels of ouders met kinderen regelmatig zeggen. Maar deze ruzie had ik helemaal niet zien aankomen.
Het ging zo goed. We kunnen nu toch goed overleggen. Ik ben zo teleurgesteld, waarom ging het nu dan zo mis? Een voorbeeld van mij met Dafner dat zo’n situatie laat zien…. ‘Dafner en ik met de trailer op stap' Ja, Dafner kan perfect in enkele bewegingen, op enkele minuten instappen in de trailer. We weten technisch samen hoe we dat moeten doen. Maar waarom is het dan na een prettige rit, zo’n uitputtingslag om terug in de trailer te stappen? Omdat Dafner een sensitief wilskrachtig én onzeker paard is die zich niet zo gemakkelijk veilig bij een mens voelt. En ik in het verleden haar dat uit onervarenheid niet altijd kon bieden. En ja, er was een spannend moment tijdens de rit, “een groot imposant boerenpaard vlak langs ons pad”. Dus ja, haar onzekerheid werd getriggerd. Ja, ik was er, maar kon niet alle spanning bij haar voorkomen. En ook al was ze nadien terug rustig. Haar ‘onveilige modus’ was getriggerd en lag onder het oppervlak op de loer. En als ik dan vroeg om terug in te stappen… yep, daar gingen we. “Wegrijden, dat is spannend. Ik wil pas met jou mee de trailer in, als ik je héééélemaal vertrouw.” Haar gevoel zat nog teveel in onveilige modus. Dus nee, ze vertrouwde me niet. Ze ging weigeren. Er zal wel een haakje gezeten hebben bij mij, iets van “niet weer” waardoor ik net niet perfect, maar net iets te snel, net iets te hard, net iets te traag…. reageerde. Dus nee ik gaf geen 100% veiligheid in elk moment, in elke vezel, in elke handeling. Dus nee, ze vertrouwde me niet helemaal op dat moment. Dus yep…negatieve spiraal in gang. Zo logisch, niemand is perfect, ieder heeft zijn overgevoelige plekken. Maar ja, dat maakt dat ondanks onze beste intenties, groeiende vaardigheden, onze relaties in momenten toch clashen…..Door alle omstandigheden samen, even een level jump to high… goed bezig, maar dit konden we nu nog even niet vlotjes samen…. Helemaal niet leuk in het moment zelf!! Maar toch wel heel rustgevend om het zo ‘simpel’ vast te stellen. Dit kunnen we nu nog even niet, ‘level to high’. Nu pragmatisch oplossen, later terug oppakken… #reallifetraining #weblijvengroeien  of crashte jij ook compleet onverwacht? Was dat te voorkomen? Waarschijnlijk wel.
“Zo fijn zacht in contact én lekker nuchter. Zalig!”, dacht ik toen ik Zvenja, onze fjord kocht. Tot….. ze enkele jaren later compleet crashte. En nee, ik had het niet door hoe ik haar compleet overvraagd had. Ze was wat koppig, maar eigenlijk deed ze buiten gewoon elke nieuwe uitdaging die ik haar vroeg. Ik zie in de praktijk hetzelfde bij mensen gebeuren. De cocktail van fijngevoelig zijn, de spontane reflex hebben als een uitdaging op je weg komt om ‘vast te pakken en te gaan’ én niet gewoon zijn om vlot te voelen hoeveel iets emotioneel van je vraagt. Daarmee kan je jaren heel stevig en efficiënt functioneren tot… op een dag je een uitdaging tegenkomt waarin je onzeker bent. Zvenja loopt op een nieuwe weg vlot door ALS een ander paard achter haar loopt. Maar alleen blokkeert ze, staat ze stokstijf stil. ‘ALLEEN’, ‘weg van de kudde’ is een big issue voor haar. Als ik haar op zo’n moment met wat druk vraag om door te lopen, doet ze dat. Maar 100m verder schrikt ze van de kleinste dingen. Moet ik afstappen en duurt het kilometers eer ze haar angsten terug kwijt is. De volgende rit heeft ze geen zin om mee te gaan. Het is buiten haar werkbare zone. Maar als ik op het moment dat ze blokkeert, afstap en voorloop. Ontspant ze en loopt ze gewoon mee. En bij de volgende rit, aarzelt ze wat om te vertrekken, maar kan ze wel rustig alleen dat nieuw stuk weg afleggen. Dit is haar werkbare zone. Zo groeit ze zonder overvraagd te geraken. Dus ja, je eigen grenssignalen kennen is essentieel. Die te leren respecteren zonder dat je jezelf zwak vindt, nog meer. En dan bedoel ik fysieke, mentale én emotionele grenssignalen! Dat is de essentie om je volle potentie duurzaam waar te maken. Want niemand crasht toch graag…..?? Benieuwd hoe je in dit bewustzijn kan groeien? Ons gratis e-book www.equi-valent.eu/e-book zet je op weg. Live kan je het ervaren op onze gelukswandeling. www.equi-valent.eu/gelukswandeling of individueel in onze essentials training. www.equi-valent.eu/essentials  Krijg jij enkel chemische zuurstof of ook emotionele zuurstof binnen als je ademt?
|
| Zvenja liet gisteren weer heel duidelijk zien hoe de stress/geluksspiraal werkt. We zijn op stap met Zvenja en Rianna. Tegen het einde wordt Zvenja trager en Rianna durvender… dus Rianna komt een beetje meer langszij in plaats van ‘braaf’ achter Zvenja te lopen. En daar gaan de alarmbellen af. Weg Zvenja haar rust en vertrouwen. Kramp “mijn positie bedreigd”. En ik voel de stressspiraal vertrekken in haar lichaam. Voel jij wat er in je lichaam gebeurt als je in de stress schiet? Weet jij hoe je met je lichaam die negatieve spiraal kan ompolen en je rust en vertrouwen terugvinden? Emotionele=fysieke spanning |  |
Het eerste wat ik bij Zvenja merk, is dat ze gejaagder begint te stappen. Sneller, ja logisch, om meer voorsprong terug te krijgen. Maar het was niet gewoon leuk sneller.
Het was gespannen, bitsiger sneller. En dat is niet enkel een emotie, maar daar hoorde ook spierspanning in haar lichaam bij. Haar hoeven klakten taktak luider op het asfalt. Elke poot werd met hardere stijvere spieren neergezet.
Veel mensen gaan hier aan voorbij, maar gespannen spieren zijn niet onschuldig. De belasting op de pezen wordt dan een stuk groter. Dus stel het je even voor bij mensen: Als iemand weken of maanden gejaagd het huishouden doet, zijn PC-werk of sport….. dan zijn de tennisellebogen, ontstoken schouders of achillespezen hééél snel daar. En als de innerlijke opgejaagdheid niet wordt aangepakt, krijgen correcte medische behandeling de fysieke ontstekingen ook niet blijvend weg.
Maar hoe begin je hier aan? Terug naar Zvenja.
Ik maak mijn lichaam zwaar: ontspan mijn heupen en ga voluit op mijn zitknobbels zitten. En ik adem lang en diep uit met mijn buik. Ik breng heel bewust extra rust en ontspanning in mijn lichaam. En jawel Zvenja vertraagt en haar hoeven klinken terug zachter. Ze wordt minder drammerig terwijl de situatie met Rianna nog exact dezelfde is.
Probeer eens uit wat er bij jou gebeurt als je in een stressmoment je lichaam ontspant?
Het was gespannen, bitsiger sneller. En dat is niet enkel een emotie, maar daar hoorde ook spierspanning in haar lichaam bij. Haar hoeven klakten taktak luider op het asfalt. Elke poot werd met hardere stijvere spieren neergezet.
Veel mensen gaan hier aan voorbij, maar gespannen spieren zijn niet onschuldig. De belasting op de pezen wordt dan een stuk groter. Dus stel het je even voor bij mensen: Als iemand weken of maanden gejaagd het huishouden doet, zijn PC-werk of sport….. dan zijn de tennisellebogen, ontstoken schouders of achillespezen hééél snel daar. En als de innerlijke opgejaagdheid niet wordt aangepakt, krijgen correcte medische behandeling de fysieke ontstekingen ook niet blijvend weg.
Maar hoe begin je hier aan? Terug naar Zvenja.
Ik maak mijn lichaam zwaar: ontspan mijn heupen en ga voluit op mijn zitknobbels zitten. En ik adem lang en diep uit met mijn buik. Ik breng heel bewust extra rust en ontspanning in mijn lichaam. En jawel Zvenja vertraagt en haar hoeven klinken terug zachter. Ze wordt minder drammerig terwijl de situatie met Rianna nog exact dezelfde is.
Probeer eens uit wat er bij jou gebeurt als je in een stressmoment je lichaam ontspant?
(Ont)spanning vermenigvuldigt zich
Maar het bleef niet alleen bij spierspanning in haar poten…. De spieren in een lichaam hangen aan elkaar.
Spanning op één plaats blijft zelden alleen daar. Als één stuk stram wordt, kan de rest van het lichaam niet soepel blijven door bewegen. Spanning vermenigvuldigt zich snel doorheen een lichaam.
En inderdaad. Ik voel dat ook haar rug zich opspant. Mijn bekken op haar rug beweegt anders.
En zo typisch bij Zvenja, ook haar nek spant op. Weg alle zachtheid in de teugels in mijn handen. Denk maar aan een mens die zijn tanden op elkaar zet, z’n nek vastzet en verbeten doorgaat. Dat gevoel.
Dus ja, van een paard dat versnelt om de ander voor te blijven gingen we op 1..2..3 naar een vastgezette nek.
Hoor je jezelf al tegen je huisarts zeggen: "mijn nek zit vast, maar ik heb niets zwaar gedragen en ook niet lang aan de PC gezeten. Ik zou niet weten van waar het komt."
Gelukkig werkt het in twee richtingen ook ontspanning vermenigvuldigt zich in een lichaam.
En inderdaad, ik vertelde al hoe ik ontspanning en vertraging bracht in mijn lichaam. En dat Zvenja die overnam in haar stappen. Maar inderdaad zonder dat ik of zij nu nog iets extra's met haar nek doet, verdwijnt ook daar de hardheid en worden de teugels terug zacht in mijn handen. Haar hoofd zakt zelfs uit ontspanning een beetje naar beneden.
Adem 5x lang en rustig uit met open mond. En ga eens voelen in welke spieren in je lichaam zich ontspannen?
Spanning op één plaats blijft zelden alleen daar. Als één stuk stram wordt, kan de rest van het lichaam niet soepel blijven door bewegen. Spanning vermenigvuldigt zich snel doorheen een lichaam.
En inderdaad. Ik voel dat ook haar rug zich opspant. Mijn bekken op haar rug beweegt anders.
En zo typisch bij Zvenja, ook haar nek spant op. Weg alle zachtheid in de teugels in mijn handen. Denk maar aan een mens die zijn tanden op elkaar zet, z’n nek vastzet en verbeten doorgaat. Dat gevoel.
Dus ja, van een paard dat versnelt om de ander voor te blijven gingen we op 1..2..3 naar een vastgezette nek.
Hoor je jezelf al tegen je huisarts zeggen: "mijn nek zit vast, maar ik heb niets zwaar gedragen en ook niet lang aan de PC gezeten. Ik zou niet weten van waar het komt."
Gelukkig werkt het in twee richtingen ook ontspanning vermenigvuldigt zich in een lichaam.
En inderdaad, ik vertelde al hoe ik ontspanning en vertraging bracht in mijn lichaam. En dat Zvenja die overnam in haar stappen. Maar inderdaad zonder dat ik of zij nu nog iets extra's met haar nek doet, verdwijnt ook daar de hardheid en worden de teugels terug zacht in mijn handen. Haar hoofd zakt zelfs uit ontspanning een beetje naar beneden.
Adem 5x lang en rustig uit met open mond. En ga eens voelen in welke spieren in je lichaam zich ontspannen?
Lichaamsbewustzijn een efficiënte stresstool
Maar terwijl Zvenja druk met haar hoofd zwaait naar Rianna in een poging om haar duidelijk te maken dat ze wilt dat Rianna achter haar blijft, struikelt ze. Niet haar normale doen…
We lopen op een asfaltweg in goede staat. Thuis galoppeert ze zonder problemen door de boomgaard, en wie hier al was, weet dat die zéér oneffen is.
Maar logisch dat dit gebeurt want dat doet stress met je. Je aandacht wordt weggetrokken uit je lichaam, richt zich op “het probleem” buiten je. Je voelt zo minder wat er in je lichaam gebeurt.
Én gespannen spieren belemmeren de goede tastzinwerking van je huid. Dus je krijgt gewoon minder informatie binnen.
Gevolg: Zvenja voelt niet meer wat er onder haar voeten gebeurt, kan daar niet op tijd op reageren en struikelt. Haar lichaamsbewustzijn is verminderd.
Een goed ontwikkelt lichaamsbewustzijn is heel helpend om stress snel te herkennen én om te polen. Ik zie hier in de praktijk veel mensen blijven doorgaan in stress en pas voelen hoe overrokken hun lichaam en geest is, als we hier bezig zijn om terug in je lichaam te zakken.
Ook Zvenja moest ik met mijn lichaam uithelpen om haar terug bewust te maken ‘hier is je lichaam, blijf eens voelen waar je stapt’.
Lichaamsbewustzijn kan je in mijn ogen echt wel een efficiënte stressweerbaarheidstool noemen.
Hoe goed is jouw lichaamsbewustzijn? Loop jij vlot in het donker door een oneffen terrein? of ben je de absolute zaklampfan om dat te compenseren?
We lopen op een asfaltweg in goede staat. Thuis galoppeert ze zonder problemen door de boomgaard, en wie hier al was, weet dat die zéér oneffen is.
Maar logisch dat dit gebeurt want dat doet stress met je. Je aandacht wordt weggetrokken uit je lichaam, richt zich op “het probleem” buiten je. Je voelt zo minder wat er in je lichaam gebeurt.
Én gespannen spieren belemmeren de goede tastzinwerking van je huid. Dus je krijgt gewoon minder informatie binnen.
Gevolg: Zvenja voelt niet meer wat er onder haar voeten gebeurt, kan daar niet op tijd op reageren en struikelt. Haar lichaamsbewustzijn is verminderd.
Een goed ontwikkelt lichaamsbewustzijn is heel helpend om stress snel te herkennen én om te polen. Ik zie hier in de praktijk veel mensen blijven doorgaan in stress en pas voelen hoe overrokken hun lichaam en geest is, als we hier bezig zijn om terug in je lichaam te zakken.
Ook Zvenja moest ik met mijn lichaam uithelpen om haar terug bewust te maken ‘hier is je lichaam, blijf eens voelen waar je stapt’.
Lichaamsbewustzijn kan je in mijn ogen echt wel een efficiënte stressweerbaarheidstool noemen.
Hoe goed is jouw lichaamsbewustzijn? Loop jij vlot in het donker door een oneffen terrein? of ben je de absolute zaklampfan om dat te compenseren?
Echt vertrouwen, straal je uit.
Ik had Zvenja met mijn lichaam terug kunnen ontspannen. Fijn, zo liepen we voort met Rianna halfzij langs ons.
Maar 200m verder vertrekt de hele stressspiraal bij Zvenja terug. Enkel rust, ontspanning en ruimte brengen was dus niet genoeg.
Zie je het ‘mens’plaatje voor je? Soms heb je aan een leuke pauze, een sauna… genoeg om weer voort te kunnen, maar in andere omstandigheden is er structureler werk nodig. Pas als Zvenja vertrouwen opbouwt in haar leidpaard zijn, kan ze relaxt reageren als Rianna dichterbij komt.
Hoe doe je dat? Bij een mens grijpen we direct naar ‘praten’, ‘inzicht’, ‘weten’ dat je ok bent, dat je die positie aankunt….. Belangrijk, maar niet het hele verhaal.
Echt vertrouwen is er pas als je het weet, voelt, in je lichaam uitstraalt en naar handelt. Dan bezit je echt je vertrouwen.
Dán erkennen de andere paarden in de kudde je leiderschap, ‘ah ja, jij op kop’.
Stof genoeg om een nieuwe blogreeks te schrijven hoe je je ademhaling en bekken kan benutten in dit proces van vertrouwen opbouwen. Want ook met Zvenja ga ik deze weg. Maar al een tip.😊
Neem jij nu je volle ruimte in met je lichaam?
Maak je je kleiner of groter? Telkens als je gaat zitten om te eten, zet je eens ontspannen, voluit op je stoel. Zet je tegen de leuning. Adem uit. Voel je voeten op de grond. En wees bewust van de volle lengte van je ruggengraat, van je staartbeentje tot je kruin. Zonder dat je je gaat opspannen om ‘recht’ te zitten. Is er verschil met hoe je eerst zat? En in je gevoel, verandert daar iets?
Het begin, van een uitgebreid proces. Wil je graag meer? We zetten je graag op weg. Op onze gelukswandeling of in onze essentials training.
Maar 200m verder vertrekt de hele stressspiraal bij Zvenja terug. Enkel rust, ontspanning en ruimte brengen was dus niet genoeg.
Zie je het ‘mens’plaatje voor je? Soms heb je aan een leuke pauze, een sauna… genoeg om weer voort te kunnen, maar in andere omstandigheden is er structureler werk nodig. Pas als Zvenja vertrouwen opbouwt in haar leidpaard zijn, kan ze relaxt reageren als Rianna dichterbij komt.
Hoe doe je dat? Bij een mens grijpen we direct naar ‘praten’, ‘inzicht’, ‘weten’ dat je ok bent, dat je die positie aankunt….. Belangrijk, maar niet het hele verhaal.
Echt vertrouwen is er pas als je het weet, voelt, in je lichaam uitstraalt en naar handelt. Dan bezit je echt je vertrouwen.
Dán erkennen de andere paarden in de kudde je leiderschap, ‘ah ja, jij op kop’.
Stof genoeg om een nieuwe blogreeks te schrijven hoe je je ademhaling en bekken kan benutten in dit proces van vertrouwen opbouwen. Want ook met Zvenja ga ik deze weg. Maar al een tip.😊
Neem jij nu je volle ruimte in met je lichaam?
Maak je je kleiner of groter? Telkens als je gaat zitten om te eten, zet je eens ontspannen, voluit op je stoel. Zet je tegen de leuning. Adem uit. Voel je voeten op de grond. En wees bewust van de volle lengte van je ruggengraat, van je staartbeentje tot je kruin. Zonder dat je je gaat opspannen om ‘recht’ te zitten. Is er verschil met hoe je eerst zat? En in je gevoel, verandert daar iets?
Het begin, van een uitgebreid proces. Wil je graag meer? We zetten je graag op weg. Op onze gelukswandeling of in onze essentials training.
| Hoe motivatie werkt… de kudde kan het weer niet mooier laten zien. Ik heb beslist een waterbak te maken in de doorgang van de paddock naar de wei om hoefproblemen bij droog weer zoals vorig jaar te proberen voorkomen. MIJN motivatie dus….maar NIET die van hen…. |  |
Ze hebben allemaal de waterbak verkend, met mij als leidpaard geoefend… ze kennen de bak, kunnen er vlot doorheen….
Dus ‘s morgens …. gaan ze nu allemaal mooi rustig zelfstandig 1 na 1 door de waterbak naar de wei. Hun motivatie ‘grazen’!
Maar ’s avonds… loopt Rianna als enige mooi door de waterbak terug naar de paddock… en de anderen….
Zvenja zegt expliciet “Er is daar nog een tweede poort naar de paddock. Ik neem die”. Heel de natte winterperiode discussie gehad over ‘die tweede poort die ze toen niet wou nemen’, en nu ineens op eigen initiatief “daar is nog een poort en ik neem die”. Duidelijk ‘dat is voor mij de prettigste weg naar huis’…
En aan de waterbak zelf is het opstopping…. Sanday, Dafner en Bincky willen er alleen door als ik terug het voorbeeld geef en ze accepteren geen gechipotteer van mij….
Ze gaan vlotjes mee ALS
Dus ja, grrrr…. dag na dag sop ik met natte sokken en klotsende schoenen terug naar huis…. en pieker … hoe kan ik van ‘MIJN’ motivatie ‘ONZE’ motivatie maken.
Dus ‘s morgens …. gaan ze nu allemaal mooi rustig zelfstandig 1 na 1 door de waterbak naar de wei. Hun motivatie ‘grazen’!
Maar ’s avonds… loopt Rianna als enige mooi door de waterbak terug naar de paddock… en de anderen….
Zvenja zegt expliciet “Er is daar nog een tweede poort naar de paddock. Ik neem die”. Heel de natte winterperiode discussie gehad over ‘die tweede poort die ze toen niet wou nemen’, en nu ineens op eigen initiatief “daar is nog een poort en ik neem die”. Duidelijk ‘dat is voor mij de prettigste weg naar huis’…
En aan de waterbak zelf is het opstopping…. Sanday, Dafner en Bincky willen er alleen door als ik terug het voorbeeld geef en ze accepteren geen gechipotteer van mij….
Ze gaan vlotjes mee ALS
- ik op kop voor hen loop én
- dóór het water, niet er langs….
Dus ja, grrrr…. dag na dag sop ik met natte sokken en klotsende schoenen terug naar huis…. en pieker … hoe kan ik van ‘MIJN’ motivatie ‘ONZE’ motivatie maken.
| En wat was het spannend voor Rianna om leidpaard te zijn op de centerrit…. Als ze tweede in het rijtje mag lopen, doet ze dit rondje vlotjes. Maar op kop "mens, nu vraag je wel veel van me", kreeg ik te horen. Weet jij hoeveel energie jij dagdagelijks uitgeeft aan leiding nemen? |  |
En dan bedoel ik zeker ook al het ‘verborgen’ leiderschap…..
Ons nuchter hoofd ziet het verschil vaak niet, of je een taak “in het peloton” of “alleen op kop” uitvoert, maar emotioneel is het wel een groot verschil ... toch zeker voor onzekere mensen/paarden zoals Rianna.
Als je in je stevigheid en kracht kan blijven, is ‘alleen op kop’ geen belasting. Maar als je onzekerheid je fundamenten blubber maakt, is leiderschap een zware taak. Een echte "poids morals".
Rianna liet duidelijk zien dat ze het echt wel moeilijk vond om voor de groep te beslissen of die gekke brievenbus, die wapperende maïs, .... nu wel of niet veilig zijn om langs te lopen ... En bij de koeien, was ze gelukkig duidelijk "mens, beslis voor mij, ik weet het niet".
Herken jij je poids morals? Vraag jij hulp dan of ga je door tot je crasht?
Want zo, is Zvenja gecrasht: onzeker, introvert en afgeleerd om hulp te vragen. We hadden haar signalen gemist tot ze crashte.
Dus "ok Rianna, als jij het nu niet weet met de koeien. Dan stap ik even af en loop voor je. Dan beslis ik voor de groep en kan jij kijken en leren". Zo bouw jij ervaring en vertrouwen op. Vertrouwen in je inschattingsvaardigheden én vertrouwen dat we naar je luisteren, dat je ok bent met je grenzen.
Gun jij jezelf die leertijd?
#burnout #leiderschap
- alleen thuis en discussie met de oudste dochter,
- je baas geeft dubbelzinnige aanwijzingen en dus moet je de taak alleen uitzoeken
- onverwacht een zieke dus moet je beslissen wat prioritair is want meer taken dan tijd, …..
Ons nuchter hoofd ziet het verschil vaak niet, of je een taak “in het peloton” of “alleen op kop” uitvoert, maar emotioneel is het wel een groot verschil ... toch zeker voor onzekere mensen/paarden zoals Rianna.
Als je in je stevigheid en kracht kan blijven, is ‘alleen op kop’ geen belasting. Maar als je onzekerheid je fundamenten blubber maakt, is leiderschap een zware taak. Een echte "poids morals".
Rianna liet duidelijk zien dat ze het echt wel moeilijk vond om voor de groep te beslissen of die gekke brievenbus, die wapperende maïs, .... nu wel of niet veilig zijn om langs te lopen ... En bij de koeien, was ze gelukkig duidelijk "mens, beslis voor mij, ik weet het niet".
Herken jij je poids morals? Vraag jij hulp dan of ga je door tot je crasht?
Want zo, is Zvenja gecrasht: onzeker, introvert en afgeleerd om hulp te vragen. We hadden haar signalen gemist tot ze crashte.
Dus "ok Rianna, als jij het nu niet weet met de koeien. Dan stap ik even af en loop voor je. Dan beslis ik voor de groep en kan jij kijken en leren". Zo bouw jij ervaring en vertrouwen op. Vertrouwen in je inschattingsvaardigheden én vertrouwen dat we naar je luisteren, dat je ok bent met je grenzen.
Gun jij jezelf die leertijd?
#burnout #leiderschap
