 Ben jij je bewust hoeveel energie je collega’s of gezinsleden aan je geven of van je vragen?
Ik deed de voorbije twee weken 3x hetzelfde blokje rond met Zvenja. Wat een verschil! Telkens had Zvenja de leidersverantwoordelijkheid op kop. Dus daarin zat geen verschil. Alleen Zvenja en ik, was ons rondje aangenaam. Prettig gelopen, de aarzelingen kon ze met mijn aanwijzingen vlot overbruggen. Maar met een ontspannen Rianna achter ons, was Zvenja vlotter bij obstakels, enthousiaster in de snelle stukken… Rianna stimuleerde haar duidelijk. Zvenja werd dynamischer. Ik had een stralender paard onder me. Maar toen Rianna een ‘offday’ had en gespannen en onrustig was achter ons, vlogen ook bij Zvenja de poten in alle richtingen… weg de stabiliteit, weg de vloeiendheid, veel prikkelbaarder… En yes, I know, Zvenja is een onzeker paard. Daarom trainen we in de praktijk met mensen ook zo sterk op zelfvertrouwen want dan ben je minder snel negatief beïnvloed door je omgeving. Maar ik moet toegeven, dat ik opnieuw verrast was door de impact van de positieve dynamiek. Opnieuw besefte ik hoeveel zuurstof een fijne collega, vriend of gezinslid je geeft. Hoe je de beste versie van jezelf wordt. Hoeveel minder energie alles kost dan. Om te koesteren deze pareltjes van relaties!  Welke boodschap geef je echt als je zegt “Rustig aan!” tegen je kinderen, of huisdieren?
Spreek je enkel met je woorden of met je hele lichaam én woorden? Vraag je de ander te doen wat jij op dat moment zelf niet bezit? Of neem je de ander met je lichaam én woorden mee naar rust? Want dat is de meest efficiënte communicatie! Als je woorden en je lichaam hetzelfde zeggen. Als je woorden de kers op de taart zijn, de bevestiging van wat je lichaam al vertelt. Niet simpel! Maar wel efficiënt! Benieuwd hoe je het zelf onbewust doet? Probeer maar eens zonder woorden je kinderen of hond rustig te laten worden. Benieuwd naar jullie ervaringen! Geen oefenmateriaal? In onze equi-groep, staat er altijd een paard klaar 😊.
Het eerste wat ik bij Zvenja merk, is dat ze gejaagder begint te stappen. Sneller, ja logisch, om meer voorsprong terug te krijgen. Maar het was niet gewoon leuk sneller. Het was gespannen, bitsiger sneller. En dat is niet enkel een emotie, maar daar hoorde ook spierspanning in haar lichaam bij. Haar hoeven klakten taktak luider op het asfalt. Elke poot werd met hardere stijvere spieren neergezet. Veel mensen gaan hier aan voorbij, maar gespannen spieren zijn niet onschuldig. De belasting op de pezen wordt dan een stuk groter. Dus stel het je even voor bij mensen: Als iemand weken of maanden gejaagd het huishouden doet, zijn PC-werk of sport….. dan zijn de tennisellebogen, ontstoken schouders of achillespezen hééél snel daar. En als de innerlijke opgejaagdheid niet wordt aangepakt, krijgen correcte medische behandeling de fysieke ontstekingen ook niet blijvend weg. Maar hoe begin je hier aan? Terug naar Zvenja. Ik maak mijn lichaam zwaar: ontspan mijn heupen en ga voluit op mijn zitknobbels zitten. En ik adem lang en diep uit met mijn buik. Ik breng heel bewust extra rust en ontspanning in mijn lichaam. En jawel Zvenja vertraagt en haar hoeven klinken terug zachter. Ze wordt minder drammerig terwijl de situatie met Rianna nog exact dezelfde is. Probeer eens uit wat er bij jou gebeurt als je in een stressmoment je lichaam ontspant? (Ont)spanning vermenigvuldigt zichMaar het bleef niet alleen bij spierspanning in haar poten…. De spieren in een lichaam hangen aan elkaar. Spanning op één plaats blijft zelden alleen daar. Als één stuk stram wordt, kan de rest van het lichaam niet soepel blijven door bewegen. Spanning vermenigvuldigt zich snel doorheen een lichaam. En inderdaad. Ik voel dat ook haar rug zich opspant. Mijn bekken op haar rug beweegt anders. En zo typisch bij Zvenja, ook haar nek spant op. Weg alle zachtheid in de teugels in mijn handen. Denk maar aan een mens die zijn tanden op elkaar zet, z’n nek vastzet en verbeten doorgaat. Dat gevoel. Dus ja, van een paard dat versnelt om de ander voor te blijven gingen we op 1..2..3 naar een vastgezette nek. Hoor je jezelf al tegen je huisarts zeggen: "mijn nek zit vast, maar ik heb niets zwaar gedragen en ook niet lang aan de PC gezeten. Ik zou niet weten van waar het komt." Gelukkig werkt het in twee richtingen ook ontspanning vermenigvuldigt zich in een lichaam. En inderdaad, ik vertelde al hoe ik ontspanning en vertraging bracht in mijn lichaam. En dat Zvenja die overnam in haar stappen. Maar inderdaad zonder dat ik of zij nu nog iets extra's met haar nek doet, verdwijnt ook daar de hardheid en worden de teugels terug zacht in mijn handen. Haar hoofd zakt zelfs uit ontspanning een beetje naar beneden. Adem 5x lang en rustig uit met open mond. En ga eens voelen in welke spieren in je lichaam zich ontspannen? Lichaamsbewustzijn een efficiënte stresstoolMaar terwijl Zvenja druk met haar hoofd zwaait naar Rianna in een poging om haar duidelijk te maken dat ze wilt dat Rianna achter haar blijft, struikelt ze. Niet haar normale doen… We lopen op een asfaltweg in goede staat. Thuis galoppeert ze zonder problemen door de boomgaard, en wie hier al was, weet dat die zéér oneffen is. Maar logisch dat dit gebeurt want dat doet stress met je. Je aandacht wordt weggetrokken uit je lichaam, richt zich op “het probleem” buiten je. Je voelt zo minder wat er in je lichaam gebeurt. Én gespannen spieren belemmeren de goede tastzinwerking van je huid. Dus je krijgt gewoon minder informatie binnen. Gevolg: Zvenja voelt niet meer wat er onder haar voeten gebeurt, kan daar niet op tijd op reageren en struikelt. Haar lichaamsbewustzijn is verminderd. Een goed ontwikkelt lichaamsbewustzijn is heel helpend om stress snel te herkennen én om te polen. Ik zie hier in de praktijk veel mensen blijven doorgaan in stress en pas voelen hoe overrokken hun lichaam en geest is, als we hier bezig zijn om terug in je lichaam te zakken. Ook Zvenja moest ik met mijn lichaam uithelpen om haar terug bewust te maken ‘hier is je lichaam, blijf eens voelen waar je stapt’. Lichaamsbewustzijn kan je in mijn ogen echt wel een efficiënte stressweerbaarheidstool noemen. Hoe goed is jouw lichaamsbewustzijn? Loop jij vlot in het donker door een oneffen terrein? of ben je de absolute zaklampfan om dat te compenseren? Echt vertrouwen, straal je uit. Ik had Zvenja met mijn lichaam terug kunnen ontspannen. Fijn, zo liepen we voort met Rianna halfzij langs ons.
Maar 200m verder vertrekt de hele stressspiraal bij Zvenja terug. Enkel rust, ontspanning en ruimte brengen was dus niet genoeg. Zie je het ‘mens’plaatje voor je? Soms heb je aan een leuke pauze, een sauna… genoeg om weer voort te kunnen, maar in andere omstandigheden is er structureler werk nodig. Pas als Zvenja vertrouwen opbouwt in haar leidpaard zijn, kan ze relaxt reageren als Rianna dichterbij komt. Hoe doe je dat? Bij een mens grijpen we direct naar ‘praten’, ‘inzicht’, ‘weten’ dat je ok bent, dat je die positie aankunt….. Belangrijk, maar niet het hele verhaal. Echt vertrouwen is er pas als je het weet, voelt, in je lichaam uitstraalt en naar handelt. Dan bezit je echt je vertrouwen. Dán erkennen de andere paarden in de kudde je leiderschap, ‘ah ja, jij op kop’. Stof genoeg om een nieuwe blogreeks te schrijven hoe je je ademhaling en bekken kan benutten in dit proces van vertrouwen opbouwen. Want ook met Zvenja ga ik deze weg. Maar al een tip.😊 Neem jij nu je volle ruimte in met je lichaam? Maak je je kleiner of groter? Telkens als je gaat zitten om te eten, zet je eens ontspannen, voluit op je stoel. Zet je tegen de leuning. Adem uit. Voel je voeten op de grond. En wees bewust van de volle lengte van je ruggengraat, van je staartbeentje tot je kruin. Zonder dat je je gaat opspannen om ‘recht’ te zitten. Is er verschil met hoe je eerst zat? En in je gevoel, verandert daar iets? Het begin, van een uitgebreid proces. Wil je graag meer? We zetten je graag op weg. Op onze gelukswandeling of in onze essentials training.
Ze hebben allemaal de waterbak verkend, met mij als leidpaard geoefend… ze kennen de bak, kunnen er vlot doorheen….
Dus ‘s morgens …. gaan ze nu allemaal mooi rustig zelfstandig 1 na 1 door de waterbak naar de wei. Hun motivatie ‘grazen’! Maar ’s avonds… loopt Rianna als enige mooi door de waterbak terug naar de paddock… en de anderen…. Zvenja zegt expliciet “Er is daar nog een tweede poort naar de paddock. Ik neem die”. Heel de natte winterperiode discussie gehad over ‘die tweede poort die ze toen niet wou nemen’, en nu ineens op eigen initiatief “daar is nog een poort en ik neem die”. Duidelijk ‘dat is voor mij de prettigste weg naar huis’… En aan de waterbak zelf is het opstopping…. Sanday, Dafner en Bincky willen er alleen door als ik terug het voorbeeld geef en ze accepteren geen gechipotteer van mij…. Ze gaan vlotjes mee ALS
Dus ja, grrrr…. dag na dag sop ik met natte sokken en klotsende schoenen terug naar huis…. en pieker … hoe kan ik van ‘MIJN’ motivatie ‘ONZE’ motivatie maken.
En dan bedoel ik zeker ook al het ‘verborgen’ leiderschap…..
Ons nuchter hoofd ziet het verschil vaak niet, of je een taak “in het peloton” of “alleen op kop” uitvoert, maar emotioneel is het wel een groot verschil ... toch zeker voor onzekere mensen/paarden zoals Rianna. Als je in je stevigheid en kracht kan blijven, is ‘alleen op kop’ geen belasting. Maar als je onzekerheid je fundamenten blubber maakt, is leiderschap een zware taak. Een echte "poids morals". Rianna liet duidelijk zien dat ze het echt wel moeilijk vond om voor de groep te beslissen of die gekke brievenbus, die wapperende maïs, .... nu wel of niet veilig zijn om langs te lopen ... En bij de koeien, was ze gelukkig duidelijk "mens, beslis voor mij, ik weet het niet". Herken jij je poids morals? Vraag jij hulp dan of ga je door tot je crasht? Want zo, is Zvenja gecrasht: onzeker, introvert en afgeleerd om hulp te vragen. We hadden haar signalen gemist tot ze crashte. Dus "ok Rianna, als jij het nu niet weet met de koeien. Dan stap ik even af en loop voor je. Dan beslis ik voor de groep en kan jij kijken en leren". Zo bouw jij ervaring en vertrouwen op. Vertrouwen in je inschattingsvaardigheden én vertrouwen dat we naar je luisteren, dat je ok bent met je grenzen. Gun jij jezelf die leertijd? #burnout #leiderschap |
|
Ellen Stoffelen
arts- coach centertrainer met lichaam én geest |
|